Joshilyn Jackson, Tajemnica wierzby

Punktem wyjścia dla wydarzeń opisywanych w książce jest luau zorganizowane w Calvary High z okazji zakończenia roku szkolnego. Podczas przyjęcia zorganizowanego przez niezwykle wpływową Clarie Richardson Liza dostaje udaru, przez co nie jest w stanie kontrolować jednej części swojego ciała, które od tego momentu pozostaje przerażająco nieruchoma. Aby zmniejszyć skutki udaru, jej matka Big, decyduje na wykopanie w ogródku basenu, w którym mogłaby z nią swobodnie ćwiczyć. Jednak podczas wykopywania starej wierzby, natrafiają na metalową skrzynkę, w której znajdują się... szczątki niemowlaka.

Właściwie nic w tej powieści nie jest typowe. Począwszy od tego, że trzy główne bohaterki – babcia, matka i córka – mają odpowiednio 45, 30 i 15 lat. Przez niezwykłe „hobby” najmłodszej z nich, Mosey, polegające na... wykonywaniu co chwila testu ciążowego, co ma na celu upewnić ją, że w ciąży nie jest. Co jak dla mnie sprowadza się do sprawdzania, czy tuż przed chwilą nie doszło u niej do niepokalanego poczęcia. Nietypowi są bohaterowie i ich reakcje oraz sposób wysławiania się. A nawet nietypowy jest język całej powieści – ta wątpliwa zasługa, którą powieść zawdzięcza pani Jackson lub pani Kasterce, a która niezmiennie od początku aż do samego końca doprowadzała mnie do szału.

Elementami, które moim zdaniem, wynoszą „Tajemnicę wierzby” na wyżyny literackiej przepaści są: nietuzinkowy problem poruszony w powieści, humor wypływający podczas niektórych dialogów – w szczególności rozmów Mosey i jej przyjaciela – Rogera – oraz romans Big i Lawrenca.
Poważny temat zawarty przez Jackson w książce jest równoważony przez starannie dobrany humor tak, aby bawił, a nie zniechęcał.

„Kiedy minęliśmy sklep, dodałam: - Zapewne ludzie (fragment uznany przez recenzentkę za spoiler;P) wpadają tu po kremówki i tanią whisky.
- Zapijają ciastka wódką? – zapytał Roger ze zgrozą.”

Gdybym teraz, już po przeczytaniu książki, miała jeszcze raz wybierać – przeczytać czy nie przeczytać – chyba nie zdecydowałabym twierdząco. „Tajemnica wierzby” to powieść dla odpornych na toporną wrażliwość i kiepski przekład. Jednym słowem – powieść nie dla mnie.

EGZEMPLARZ OTRZYMAŁYŚMY DZIĘKI UPRZEJMOŚCI WYDAWNICTWA G+J

nasza ocena: 4/10

G+J, 2012
383 strony
do kupienia: Empik