Stephen King, Lśnienie

 Nareszcie! Powiedziałam sobie, kiedy wreszcie po długim okresie „nie-czytania” dobrnęłam do ostatnich słów powieści czytanej od dobrych dwóch miesięcy, która była ze mną na plaży, przy każdej kawie, niejednej herbacie i na wielu zdjęciach. Nie było jednak widać progresu w jej pochłanianiu, ale po wielu tygodniach przełamywania się i walki z książkowym kryzysem wreszcie mogę kliknąć „Przeczytane” na lc oraz odłożyć powieść na półkę z czystym sumieniem i nie obawiać się, że jest niedoczytana i gdzieś między stronami zalega zakładka, paragon albo bilet, który ma przypominać, gdzie skończyłam śledzić słowa. Sumienie może i czyste, ale treść książki w głowie pozostała.

„Lśnienie” zna z pewnością każdy miłośnik powieści grozy. Historia „jaśniejącego” Danny’ego to chyba jedna z najpopularniejszych książek spod pióra Stephena Kinga, podbijająca rankingi i plasująca się na pierwszych miejscach list horrorów wszech czasów. To właśnie od tej powieści powinno się zacząć czytać prozę Kinga, gdyż w pełni oddaje wszystko, co autor chce nam przekazać. Pozwoli się też zaznajomić ze stylem pisania, który jest nieco specyficzny. Ale kiedy wpadniemy w sidła Króla, nie będzie może już tak źle. Przynajmniej jeśli chodzi o samą konstrukcję słów.

Hotel Panorama. Już sama nazwa miejsca akcji przyprawia mnie o dreszcz na plecach, pewnie dlatego, że sama bywałam w miejscu o takiej samej nazwie. Podsyciło to emocje, które towarzyszyły mi przy poznawaniu historii, w której główne role należą do Jacka, Wendy i Danny’ego. I to ich losy zostały przedstawione w pierwszej połowie powieści, przez co momentami przyprawiało o przypływ nudy i znużenia, o czym wie każdy, kto choć raz się zetknął z powieścią Kinga. Akcja rozwija się powoli, klimat jednak nieustannie pozostaje świetny i budowany od początku do końca tak, aby poruszał każdą częścią naszej psychiki.

Trudno niejednokrotnie przebrnąć przez nużące opisy. Typowe dla Kinga. Jednak warto, bo w ostatniej części zaczyna się wiele dziać i każda strona przyprawia o lekki dreszczyk i nierzadko konsternację. Czemu tylko lekki? Wydaje mi się, że momentami przedstawiona groza była nieco przerysowana i nie taka, która sprawi, że będziemy obawiali się wyjść do łazienki. Spodziewałam się czegoś bardziej spektakularnego, jeżeli chodzi o tą kwestię. Jednak są chwile, które Pan Stephen nakreślił z niemałą precyzją robiąc z nich klasyczne, trochę schematyczne obrazy grozy i przerażenia. Niemniej jednak to bardzo duży atut. 

kadr z filmu "Lśnienie" reż.: Stanley Kubrick

Jednak powieść wybroniła się poprzez poruszenie problemu psychologicznego, świetnymi sylwetkami bohaterów oraz górskim klimatem i okolicą, gdzie umiejscowiona była właśnie Panorama. Nie da się nie polecić tej pozycji. Przedstawia Kinga w najlepszej formie. Dla miłośników horrorów obowiązkowa. Mnie może bardzo nie wystraszyła, ale razem z ekranizacją pozostaje w głowie, z resztą jak wszystko, co wyszło spod pióra Kinga. 

nasza ocena: 7/10

Prószyński i S-ka, 2009

520 stron

do kupienia: Empik, Księgarnia Prószyński i S-ka