Tomasz Lipko, Notebook

Szczerze mówiąc, na początku nie porwała mnie perspektywa recenzji tej książki. Stało się to z prostego powodu, nie lubię kiedy autor łączy polskie krajobrazy i zagraniczne nazwiska. Kiedy więc przeczytałam, że będę czytać o Dagmarze Frost dosłownie zmroziła mi się krew w żyłach. Po chwili jednak zaintrygowało mnie to że książka połączona jest z aplikacją. Jak to? Książka mobilna? Książka do której potrzeba telefonu? Jak już się napaliłam i wyobraziłam sobie że będzie super okazało się, że życie jednak nie jest takie kolorowe... 

Pełna optymizmu zapakowałam książkę do plecaka i postanowiłam ją przeczytać podczas wyjazdu do lasu. Pewnie znacie ten klimat, drewniany domek, poranna kawa i książka. Czego jeszcze chcieć od życia? Cóż moi drodzy, odpowiedź w przypadku tej książki jest prosta: zasięgu albo WIFI. Moje zaskoczenie było nie do opisania kiedy specjalnie wstałam o 5.30 żeby mieć pół godziny na kawę i lekturę. Czytam i okazuje się że aplikacja nie wczytuje pierwszego zdjęcia, bo przecież nie mam zasięgu. Drugie podejście miałam przed chwilą, jadę właśnie pociągiem nad morze pohasać trochę po wydmach i nawdychać się jodu. Jadę z ludźmi który spożywają alkohol i kanapki z kotletami schabowymi i myślę że zaraz się rozpłaczę albo ucieknę przez okno. Aby nie odpowiadać na kolejne pytania z cyklu „Kaj Pani jedzie?” „Te włosy to farbowane czy naturalne?” „Może piwka?” zakładam słuchawki, otwieram książkę, czytam, skanuję obrazek który ma być filmikiem i co? Znowu porażka. Dziękowałam wszystkiemu czemu mogłam za to, że wzięłam laptopa bo bez niego ta podróż wykończyłaby mnie psychicznie. To nie tak, że jestem aspołeczna albo mam problem z nawiązywaniem kontaktu. Nic bardziej mylnego. Problemem był wszechobecny smród alkoholu który nie dość że był w krwiobiegu moich współpasażerów to jeszcze został rozlany na podłodze. 

Aplikacja Viuu czyli skanujemy obrazki.

Wracając do książki postanowiłam, że nie nastawiam się źle. Może to kwestia pecha. ewentualnie los wystawia mnie na próbę. Jestem w trakcie kolejnego podejścia do tematu. Siedzę na tarasie z dostępem do WiFi i zaczynam kolejną rundę. Akcja mnie wciąga, podoba mi się to że ciągle słyszę myśli głównego bohatera. Poznaję jego psychikę i sposób rozumowania. Jestem wniebowzięta, czyta się płynnie, aż do kolejnego obrazka. Za każdym razem boli mnie odrywanie się od historii, od Dagmary i jej tajemnic. Wiem że obrazki, filmy miały być udoskonaleniem tej powieści, ale dla mnie okazały się klapą. Jeśli chodzi o treść to książka jest dobra. 

Radosław Bolesta prokurator z Piotrkowa zostaje wezwany do wypadku samochodowego w którym giną dwie osoby w tym piękna Dagmara Frost. Mężczyznę od początku intryguje ta sprawa. Na miejscu wypadku znajduję laptopa który należał do dziewczyny. Już po chwili dowiadujemy się, że nie miała ona rodziny, przyjaciół a nawet nie istniała w mediach społecznościowych. Jedynym kluczem do rozwiązania sprawy wydaje się być zniszczony Notebook znaleziony obok samochodu. Prokurator od początku angażuje się emocjonalnie w śledztwo i pomimo ewentualnych konsekwencji postanawia kontynuować je na własną rękę. Z czasem zwykły wypadek samochodowy przeobraża się w skomplikowane i pełne akcji śledztwo. Mamy tu do czynienia ze skomplikowaną siecią intryg, które zdają się nie mieć końca. Autor pokazuje świat z jakim zwykły czytelnik nie spotyka się na co dzień. Wysoko postawieni ludzie, przestępczy świat i brutalna prawda o tym ile znaczy człowiek, kiedy w grę wchodzą pieniądze. Lipko dzięki swojemu dziennikarskiemu doświadczeniu stworzył skomplikowaną i wciągającą fabułę. 

Pomimo dobrze prowadzonej akcji książka mnie nie wciągnęła i miałam bardzo duże trudności ze skończeniem jej. Jak już pewnie zdążyliście się zorientować, w dużej mierze jest to spowodowane aplikacją. Myślę, że wrócę do Notebooka, ale zrobię to na spokojnie bez żadnych udziwnień. Może to kwestia mojego tradycjonalizmu lub zacofania, ale moim zdaniem czasem lepiej jest pewne rzeczy pozostawić wyobraźni czytelnika.

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Literackiego.